تحقیق در مورد طب دانشکده طب 18 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 18 صفحه

قسمتی از متن .doc :

بسمه تعالی

تاسیس دانشکده طب

فکر تاسیس دانشگاه از سال 1307 شمسی و در زمان وزارت معارف سید محمد تدین به وجود آمد ولی چون وسائل این کار به هیچ کیفیتی فراهم نبود ناچار اجرای آن به تاخیر افتاد

با این توضیح که در اسفند ماه سال 1305 هجری شمسی در مذاکرات قبل از دستور مجلس شورای ملی ( دکتر سنگ ) درباره « ونیوتیه » از وزیر معارف پرسید که آیا اقدام شده یا نه و اضافه کرد به واسطه نداشتن ونیوتیه است که محصل به اروپا می رود .

نخستین قسمتی که از دانشگاه تهران ساخته شد . بنای تشریح نعش یا دستگاه ابن سینا بود . این بنا روز یکشنبه سوم تیرماه 1313 طی مراسمی که با حضور محمد علی فروغی ، ذکاء الملک نخست وزیر و کفیل وزارت معارف و هیئت شورای دانشکده طب انجام شد ، شروع و در اوایل بهمن ماه 1313 حاضر و روز 15 بهمن آن سال به تشریفات رسمی از طرف رضا شاه افتتاح و چند روز بعد در آن دستگاه برای دانشجویان طب ، تعلیم تشریح نعش آغاز گردید ، روز 15 بهمن علاوه بر افتتاح دستگاه تشریح مراسم نصب لوح تاریخی ساختمان دانشگاه تهران به دست شاه وقت انجام یافت .

معرفی طب ایرانی : منظور از طب ایرانی خواندن و تدریس شرح اسباب نفیسی و قانون بوعلی بوده است اولین معلمی که برای این درس انتخاب شد . میرزا احمد طبیب کاشانی بود که تا سال 1287 قمری به این کار اشتغال داشت بعد از او تا تاریخ 1294 قمری این منصب به میرزا عبدالوهاب طبیب واگذار گردید و از آن به بعد میرزا ابوالقاسم خان نائینی ملب به سلطان الحکما به مدت طولانی عده دار و رئیس این درس شد . وی از سال 1323 قمری به مرض وبا درگذشت و با فوت او تا سالیانی چند طب ایرانی از برنامه مدرسه حذف گردید . البته مورخین معتقدند که گنجاندن طب ایرانی جزء دروس مدرسه طب دارالفنون به این خاطر بوده است که چون در آغاز امر مردم از معالجه بیماری ها بر اساس طب فرنگی سررشته نداشتند یا از آن پرهیز می کردند : اولیای مدرسه در مقابل آنها بهانه ای داشتند که شاگردان مدرسه طب ایرانی هم می خوانند و می دانند و در عمل نیز از این کار نتیجه خوبی حاصل شد چرا که محصلین اسامی امراض و دواها و مسائل مهم طب را از روی کتب قدیم آموختند و به اصطلاحات پزشکی آشنا شده بهتر ترجمه می کردند .

طب اروپایی : همان گونه که بیان شد اولین معلم این رشته دکتر فوکتی داروساز ایتالیایی بود که به وسیله جان داود استخدام و به ایران آمد و علوم مزبور را به کمک مترجمی به نام میرزا رضا کاشی تعلیم می داد او با دکتر پولاک ازهمکاری نزدیکی برخوردار بود . فوکتی در سال 1274 قمری برای تهیه و خرید و لوازم لابراتوار مدرسه دارالفنون به فرانسه رفت و یک سال بعد به ایران بازگشت و این اولین لابراتوار جدید شیمی در ایران بود . بسیاری از مواد دارویی و شیمیایی برای اولین بار در تهران به وسیله او تجربه شد و ترکیبات شیمیایی آنها معلوم و آشکار گردید .

در واقع دکتر فوکتی را می توان جزء اولین کسی که برای درمان عملی بیماران آنها را قبل از عمل با انز بیهوش می کرد د ر واقع می توان او را از بانیان دانش بیهوشی در ایران دانست .

معرفی تعدادی از اولین پزشکان :

دکتر علی اکبر خان نفیسی از خاندان کهنی بود که مدت بیش از پانصد سال دانشمندان بسیار در فنون مختلف از آن برخاسته اند . مرحوم علی اکبر خان نفیسی در کرمان از ماه ربیع الاول 1263 قمری ولادت یافت و تحصیلات مقدماتی خود را در کرمان به پایان رسانید . ولی وزیر وقت کرمان محمد اسماعیل خان چون به استعداد شخصی و موروثی علی اکبر خان را برای فراگرفتن علم طب مستعد تر می دید او را به تحصیل این علم گماشت . در این زمان مدرسه دارالفنون به کوشش میرزا تقی خان امیرکبیر دایر شده بود . و پس از چندی به همه حکام ایالات و ولایات ایران دستور داده بودند که از هر شهر ی چند تن از نجیب زادگان و فرزندان دانشمندان را که مستعد فراگرفتن علوم جدید باشند برای تحصیل در آن مدرسه به تهران روانه کنند . از کرمان محمد اسماعیل خان ، علی اکبر خان نفیسی را در پایان سال 1282 قمری برای فراگرفتن علم طب در مدرسه دارالفنون به تهران فرستاد . و وی از آن پس همواره در تهران ساکن بود .

تالیفات وی از طب شامل یک سلسله کتابهای سودمند است که یا خود مستقیما نوشته و یا زبان فرانسه ترجمه کرده و نخستین آنها کتابی است در تشریح که ترجمه آن را در سال 1305 در اصفهان به پایان رسانید و از آن پس کتابهای دیگری در فنون مختلف طب تالیف و ترجمه کرده که بدین قرار است : کتابی در پاتولوژی و کلینیک جراحی ، رساله ای در فیزیک ، رساله ای در جراحی ، رساله ای در تراپوتیک می باشد .

- دکتر اسماعیل خوان مرزبان « مودب السلطنه »

میرزا اسماعیل خان به سال 1254 خورشیدی در شهر رشت تولد یافت . تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش گذراند . آنگاه برای آموختن علوم متوسطه راهی تهران شد و در کلاس طب مدرسه دارالفنون به کسب دانش و هنر پرداخت . اسماعیل خان طبیب پس از مدتی به نیت تکمیل تحصیل به اروپا رفت و چندان در این کار کوشید و رنج برد که در پاریس به خلاقیت و مهارت نامور شد . آن گاه به سال 1279 خورشیدی به ایران بازگشت و طبابت مشغول شد . دکتر اسماعیل خان چندان به خوشرویی و مهربانی و مدارا با بیماران رفتار می کرد و چنان به مواظبت در معالجت ایشان می کوشید که دیری نگذشت در سراسر ایران به خداقت و مردمی بودن معروف گردید . مظفرالدین شاه به او که بر همه پزشکان خارجی مقیم ایران سر بود مهربانی ها نمود و به لقب « مودب السلطنه » سرفرازش کرد وی از اعضای موتمن و موثر جامعه آدمیت بود . سوگند نامه اش به این شرح است : پروردگارا اقرار می کنم که توبه من شرافت ، آدمیت عطا فرموده و در ادای